Het is een zaterdagmorgen juni 1991. Ik weet dat het nog mooi weer was want ik zou die dag gaan voetballen bij de club. Het was een mixtoernooi, mannen en vrouwen door elkaar. Het leukste van het voetbalseizoen. Ik keek er dan ook erg naar uit.
Het zou wel pittig worden want ik had nl de hele nacht niet geslapen. Was flink op stap geweest en het werd erg laat. Dat weerhield mij er niet van om toch lekker te gaan voetballen. Heerlijk in het gras liggen tussen de wedstrijden door. Onder de zon af en toe even wegdommelen maar vooral heerlijk voetballen en genieten met alle mensen om me heen. Het was een fijne dag maar ik zat wel in dubio. Ik was nl verliefd maar niet op degene waar ik op dat moment mee samenwoonde.
Mijn vriend was een lieve zorgzame jongen en we waren al 6,5 jaar bij elkaar. Daarvan woonden we al 1,5 jaar samen. We hadden nooit ruzie, gingen nog uit en het was gewoon goed tussen ons. Het uitgaan deden we dan bijna nooit samen maar ieder met onze eigen vrienden. En dat was ook prima. Tot het moment ik in contact kwam met zijn oude dienstkameraad E.
Ik trof E. veel in de stad en we kregen een goede band. We spraken elkaar veel en ik ging veel voor hem voelen. Dat vertelde ik dan ook aan mijn partner. Het laatste dat ik wilde is liegen over mijn gevoel. Mijn partner reageerde heel nuchter en vertrouwde op mij en het feit dat het een fase is. Het zou wel overgaan. E. hoorde het ook en gaf aan dat hij niet meer langs zou komen en dat we maar geen contact meer moesten hebben. Dit om ruzie te voorkomen. Ik was in tranen en vond het idee dat ik hem niet meer kon zien, vreselijk.
Inmiddels wist ik dat E. ook gek op mij was maar hij wilde niet tussen mij en mijn partner komen. Maar ik kon niet aan mijn gevoel ontkomen en zocht E. regelmatig op. Tot het moment dat onze gevoelens dusdanig sterk waren kon ik niet meer ontkomen aan het feit dat ik niet meer bij mijn vriend kon blijven dus beëindigde ik de relatie. Ik pakte mijn spullen en leverde de sleutel van ons appartement in bij mijn vriend.
Mijn ouders waren zeker niet blij met dit besluit. Ondanks dat ze dit ook duidelijk lieten merken mocht ik toch weer bij hen intrekken. Dit heeft vijf maanden geduurd.
Ik was nog steeds verliefd op E. en was regelmatig bij hem. Ik spaarde voor een complete uitzet en was op zoek naar een huurflatje. Uiteindelijk is dat gelukt en woonde ik op mezelf.
De relatie met E. bleef instant en al gauw waren we dag en nacht bij elkaar. Onze relatie werd steeds serieuzer. Mijn ouders waren er nog steeds niet blij mee. Hoe kon ik zo’n leuke jongens inruilen voor E.? E. was nl niet een makkelijke jongen en ook niet erg toegankelijk.
Volgens hen was deze relatie gedoemd te mislukken. Ik had mijn ouders zwaar teleurgesteld.
Daar kwam ook nog eens bij dat ik een chronische darmziekte had gekregen. Deze bleek door de acute stress te komen. Ondanks dat ik zelf voor deze situatie had gekozen voelde ik me wel erg schuldig richting mijn ex vriend en vond ik het heel erg dat mijn ouders zo teleurgesteld waren in mij.
Ik kreeg Prednison voorgeschreven en moest fysieke rust nemen (dus geen voetbal). Ik was vreselijk moe en ik viel zonder reden af. Toch was ik gelukkig in mijn relatie en zag veel perspectief.
De Prednison deed uiteindelijk wel zijn werk en na een jaar was ik weer gezond.