Blog 3 Gezinsuitbreiding?

In 1996 werd ik zwanger. Een goede zwangerschap waarbij ik in de laatste fase wat last had van een hoge bloeddruk maar dit kon verholpen worden. Toen ik 41 weken zwanger was kreeg ik weeën. Dit werd uiteindelijk om de vijf minuten. De baby lag voor mijn blaas en daardoor kon ik niet naar de wc. Iedere vijf minuten weeën, de verloskundige kwam langs om alles te controleren en het ging goed. Mijn bloeddruk, het hartslagje van de baby, ik moest me erdoor heen knokken totdat het moment daar zou zijn.

(De tekst voor originele geboortekaartje van Michelle)

Helaas duurde dat moment erg lang en had ik slapeloze nachten waardoor mijn kracht afnam. De verloskundige stuurde mij dan ook naar het ziekenhuis. De arts vertelde me dat alles goed was en ik geduld moest hebben. Er waren tenslotte miljoenen vrouwen mij voor geweest. Ik ging weer naar huis. Mijn moeder daarentegen was erg kwaad om het feit dat ik niet geholpen werd. Ik had natuurlijk constant weeën maar geen ontsluiting. Op 4 mei 1997 kwam de verloskundige weer langs voor controle. Hij zag hoe uitgeput ik was en stuurde mij voor die avond wederom naar het ziekenhuis voor een roesje om wat uurtjes te kunnen slapen. Hier werd gezegd dat wanneer het de volgende dag niet al te druk zou zijn ik geholpen zou worden met een inleiding. Helaas was het te druk dus kon ik weer naar huis.

Ik was op

10 mei 1997, nog steeds weeën iedere vijf minuten. Ik was op. Om een uur of vier in de middag kwam de verloskundige langs voor controle. Er was nog beweging en een hartslag van de baby. En ondanks dat de bevalling nog steeds niet was ingezet stuurde hij mij wederom naar het ziekenhuis. Het kon echt niet meer langer. Om 21.00 uur meldde ik mij bij het ziekenhuis. Ik bleek ineens een paar cm ontsluiting te hebben. Dit was het moment, de bevalling was begonnen. Toen de assistente de hartslag zocht van de baby bleef het verdacht stil. Ze haalde de gynaecoloog erbij. Ook hij kon niets vinden. Wij kregen het erg benauwd. En toen de echo de bevestiging gaf dat het kindje niet meer leefde kwamen we in een regelrechte nachtmerrie.

Ons dochtertje leefde niet meer

Ons dochtertje leefde niet meer? Hoe kan dat nou? Vanmiddag om vier uur hadden we alle tekenen van leven. Waarom hield dit dan op? Tijd om na te denken hadden we niet. We moesten nog wel even snel beslissen of we kozen voor autopsie of niet en nog een aantal dingen waar ik totaal geen besef van had. En toen moest ik nog bevallen. De inleiding werd ingezet en het duurde nog een hele nacht voordat onze meisje ter wereld kwam. De verloskundige werd om 7.00 uur gebeld en was op tijd om ons kindje ter wereld te helpen.
11 mei 1997 8.33 uur. Het is moederdag. Onze dochter Michelle is geboren.